Yitik Bozkurtlar; Bir 12 Eylül Romanıdır

Onlar bozkırın çocuklarıydı Yalın ayak yamalı elbiselerle büyüdüler Karınları bazen aç bazen toktu İsyan etmediler hep şükürle yetindiler Herkese koştular çaresizlik içinde Hastalıklarında ne doktor ne ilaç yüzü gördüler Seller çağladı emekler gitti şükrettiler Kıraç topraklarla boğuştular yılmadılar Yolları yoktu, okulları uzaklarda Devlet vergi asker dedi hep gittiler Savaştılar can verdiler madalya istemediler Hepside uzak diyarlara koştular Çalıştılar mücadele ettiler eğilmediler bükülmediler Kimi kayboldu kimi zindana kimi kara toprağa Bu vatan bizim dediler Ama hepside arkalarından hançerlendiler. Kimdir neyin nesidir diye hiç sormadılar Onlar mı ? YİTİK BOZKURTLAR