Kayıp Kurban

Tanrım, uyanabilseydim keşke. Çünkü nasıl olduğunu bilmeden düş görüyorum. Ve fena sarsılıyor ruhum, atılmasın diye yanlış bir adım. O unutulan ölü, mutlu olmayabilir belki diye." Edgar Allan Poe "Dünyada uyanmamak üzere, bilinçli bir uykuya dalmıştım. Karanlığın içinde korku ve merak içinde bekliyordum. Beni çağıran sesin yanına vardım. Usulea benimsedim bana bahşedileni. Kurbanın gözleriydim. Son çırpınışında, son yakarışında, son soluk alışında yanında ben vardım. Onunla öldüm. Fısıltılar eşliğinde bir şeyler anlatıyordu bana. Bir şeyler anlatıyordum kendime. Son arzumu dillendiriyordum. Şimdi kalbimi mi dinleyecektim, vicdanımı mı, yoksa kurbanlan mı? Peki ya kurbanlar yalan söylüyorsa, bu hikâyede asıl kurban katilse?