Suskun Aşk

Aşka zincirlenişimin kederimin zincirlerini daha bir sıkılaştıracağından o zamanlar habersizdim. Sahip olabildiğime inandığım tek şey; içinde yuvarlanıp durduğum yokluğum olmuştu. İnsan, kıymetlilerini kaybedince başka hiçbir şeye değer veremiyordu. Kalbimin, değer verebilmeyi kaybetmesi de böyle olmuştu. Her şeyimi yokluğun içinde saklıyordum ve yokluk her birini tek tek kaybediyordu. Yoklukta kaybolan ruhum ve yoklukta heder olan kalp hayatım yâre giden yollarımın da kaybolmasını sağlıyordu.