Kalemimin Gölgesinde

Bugünlerde buluşuverdi kalemim, kağıdımla yine.

Ve yüreğim;

Harf harf, hece hece soluyuverdi.

Hani olmasaydı bunlar

Unutulup gidecekti; duygular, düşünceler.

Kalemimin Gölgesinde kağıdım,

Ruh ve beden gibi; sözde öz gibi...

Kuruverdiler dostluklarını, ölümsüzcesine...

Mürekkebi aşk, kağıdı evren ve insan olan kalemim.

Hiç düşman olur mu dostluğu

Kalemimin Gölgesinde kağıdım.

Bu dostlukta neler söylenmedi ki:

Öyküler anlatıldı çeşit çeşit...

Şiirler okundu duygu yüklü...

Yıldızlar ötesine...

Hani derler ya; baharı bahardan,

İnsanı insandan sormak lazım.

Yazılanları da okurdan.

Hey kalem ve kağıda aşık olan dostum!

Kalem gibi, kağıt gibi bir dost, zarar verebilir mi hiç insan olana!

Kökü toprak; dalları umut veren yaşama.