Görev

Tanrım! Sonunda kurtuluyordum. Ama bir yandan da kaybo­luyordum. Şimdiden titremeye başlamıştım ve ıssız, hiçbir yerleşim olmayan bir dağ yolundan geldiğimizi biliyordum. Yolumu bulamaya­bilirdim bile ve bu da ormanda soğuktan ölmem anlamına gelirdi.

Sanki her an vazgeçeceklermiş, bir el evden uzanıp beni geri çe­kecekmiş hissiyle hızla verandadan indim ve arkamdaki eve bakmadan koşmaya başladım. Ayağım toprak zemine çarptıkça kendimi yığılıyor­muş gibi hissediyordum. Bacaklarımda biraz bile güç kalmamıştı. Hele zihnim, bomboştu.