Umutların Yeşil Kaldığı

Bencileyin bir Ayvalık sevdalısıdır Mehmet Mez. Akrabamdır, kuzenimdir. Yıllardır kozasında üreten ipekböceği gibi örmüştür şiirini. Aşkla, yaşama sevinciyle, gülen yüzüyle, kimi zaman önlenemez bir sızıyla dokumuştur. Çamlardan, denizden, günbatımlarından yansıyan ışık demetinin üstüne zaman zaman gündelik siyasetin isyan gölgesi düşse de mutluluğa çağıran şiirlerdir onunkiler; kitabın adında da söylediği gibi, umutların solmadığı, hep yeşil kaldığı şiirlerdir. Bunca şiiri şair sayılma iddiasıyla yazmamıştır Mehmet Mez. Yaşamından damıttıklarına, en hakiki olanı, yaşadığını, gördüğünü, gözlediğini, özlemini, sezgisini katıp kotarmıştır şiirlerini. Dünyaya şiirden bir iz bırakmak için... Hepsi bu. Her tan vakti tutuşan uzun boy aynasından Girince hemen sağda Girit'in olduğunu Bir ben bilirdim evde bir de sincap yavrusu gerçi Safo heykeli biraz sola düşerdi yemsiz balık avlardım bilhassa geceleri Sedef kakmalı konsol annemin çeyiziydi konsol Rumca bilirdi bundan çok emindim ben Yoksa nasıl konuşsun konsolla teyzem Uyku odasındaki eski ceviz dolapta Ha keza bir prenses uyumaktaydı Sadece ben bilirdim bir de köpeğim Magi Feyza Hepçilingirler