Beyaz Bulut Salkımları

O anda el sürdüğüm hiçbir şey bana ait değildi. Küf kokusu sinmiş bir hayatın içinde çırpınışlarımı duyacak kimse yoktu. Sadece o hayatı her daim soluduğumda içime katran karası bir gökyüzünün oturduğu, bir uçtan bir uca harlanan ateşlerin sudaki halka halka çağrışımı, karşı konulmaz bir arzunun üstüne örttüğüm tozlu battaniyenin izi bana aitti. Beyaz Bulut Salkımlarımdan boşalan yağmur perdesiz camdan ruhuma ansızın serpiliverdi. Gücünü ay ışığından alan inci beyazı gecenin burkan sarhoşluğuyla dünyaya yukardan bakıp intikam alırcasına iki can birbirine iyice sokuluyor. "Sana söz verdiğim gibi yanındayım işte."