Hicran

MEKTUP Melek yüzlüm mektubunu okudum Hasretin içimde yanan kor diyor Hece hece her harfini dokudum Ayrılığın düğüm düğüm zor diyor Titrek ellerinle süzgün gözlerin Alev aldı canevimde sözlerin Başucumda esen nefesin derin Zaman örmüş aramıza sur diyor Gece kafa tutmuş gelen güne de Hasret nöbet almış köhne düne de Kağıt duman sarmış kalem yine de Her satırda ara beni sor diyor Hâla sesin durur kulaklarımda Sular akmaz oldu bulaklarımda Baygın bakışların saç aklarımda Eğlenirken kaçır beni yor diyor Koskoca dünyada biziz karışık Gündüzlere dargın çıkmıyor ışık Kurtlarla kuzular bile barışık Beni yâd ellerde koma hor diyor Yükledin sırtıma onca kederi Çürüdü etlerim delindi deri Met-cezir misali gurbet hederi Yâd edip gönlümü kırma yâr diyor Son sözlerin sayfa sayfa, dağ gibi Terk edilmiş çocuk, mera, bağ gibi Tufana uğramış körpe, çağ gibi Allı turnam kopar beni sar diyor Görsen tanımazsın ben kimim neyim Dökülmüş yapragım kuru gövdeyim Kan endi gözüme daha ne deyim Arzu halin ifadesi mor diyor