Dostun Gözyaşı

Dostun Gözyaşı Vardığım meyhane ahşap yapıdan Eğilerek girdim zar zor kapıdan Çağırdı dostun biri beni sapadan Gel gel diye sallıyordu elini Eğildim kulağına sordum halini Uzattı kadehe hemen elini Anlattı başına bir bir geleni Görmeliydin gözlerinin selini Beni bu hallere koyan var dedi Kim diye sorunca zalim yâr dedi Çekilmez dedim de ölüm kâr dedi Görmeliydin o titreyen elini Silkinir gibi oldu yerinden Sustu, sigarayı çekti derinden Belli ki çok şey geçmiş serinden Bir görmeliydiniz garip halini Hüzünle doluyum hiç bilen yoktur Akar gözyaşlarım bir silen yoktur Her gün bu masada kadehim tektir dedi Gözlerinden döktü yaşları Canım dedi diye canımı verdim Soyundum derimi yoluna serdim Anlayıver halimi ben sona geldim dedi Gözlerinden döktü yaşları Yaşamama değer gün mü var dedi Benim gibi yanan gül mü var dedi Ölümden öteye yol mu var dedi Yumunca gözünü döktü yaşları Uçkun nerden bulun bağrı yarayı Nasıl bilirsin ki bahtı karayı Sanki bulacaksın derde çareyi Ne dedimse döktü gözünden yaşı Kendime deva bulmam dosta bulurum Derman bulamazsam umut olurum İşte ben de böyle mutlu olurum Yeter ki dost gözünden yaş dökülmesin Kul bilse n'olur kulun halini Nerden bilsin evli dulun halini Kimbilir bülbülün elinde inleyen dilin halini Görmeliydin garibanın o zavallı halini