Ağrının Ulağı

Köye zamansız gelmiş mavi boncuk bir ölüm Bulaşır kemiksiz geceye çıkıp masaldan Yine taş edecek kış rüyalarını ocak ayazı Sahipsiz kendi başına kalmış çiğ sözcükler Sanırsın bir harami dalmış kelamın evine Yollarda kalmıştır baharın çalışkan bakıcısı Uçurum kenarında küheylan eğiten bir adam Bir adım gerisi zemheri berisi bir tas baldıran Gecenin kıyısında biriken bir yere tutunamayan Esrik bir rüyanın içine düşer kayalar kara çalılar Masallarla süslü sözcükler açar dilinde Odadan odaya dolanır delişmen kahkahalar Ve ölüler de güler birden ürperir ardıç kuşları.