Zamanın Gözyaşları

Havasını soluduğumuz.. Gölgesine sığındığımız.. Meyvesini yediğimiz.. Suyunu yudum yudum içtiğimiz doğamız, tabiatımız. Bazen rüzgârlarla dans ediyor yaprak yaprak tel tel düğünde halay çeker gibi selvi boylu kavaklar… Oyuncakları alınmasın ellerinden Bırakın oynasınlar, bağırıp çağırsınlar Sokak aralarında, dağda, bayırda Hiç bitmesin ağız dolusu gülüşleri İncinmesin, kırılmasın serçe yürekleri Nasır tutmasın küçücük elleri Doyasıya yaşayıp varmadan hayatın tadına Göçüp gitmesinler… Çıldırıyorum yaşanan/yaşatılan bunca vahşete Kinimi kusuyorum halkımın ezilmişliğine Öfkem ise sarmalıyor benliğimi Tüm tutsaklığımla Yıkıyorum benliğimi hapseden duvarları Aşıyorum bütün engelleri Karışıyorum çocukların çile yüklü yaşamına Umudu sevdaya taşıyorum Onlarla özgür yarınlara