Hastanede Dini Hayat

dokuzuncu hariciye koğuşuna doğru ağaçların bile sıhhatine imrenerek yürürdüm * hastalıkla tabiat arasındaki büyük tezadı anlıyorum. bu, bir bahçeden hastahaneye girerken ve bir hastahaneden bahçeye çıkarken en çok hissedilen şeydir * mizacıma zıt ihtarlar yapan doktorlara kızıyordum. hepsinde aynı kusuru buluyordum: tedavilerinde hastanın psikolojisine yer vermemek * her şey bana çok yeni ve garip görünüyor. hele koku. hastahane hayatı dışarıdan yalnız bir koku ile ayrılıyor. bu koku hastahanenin ruhudur * dünyanın bütün tavanlarına lanet olsun. arka üstü yatmaktan usandım * yarın hastahaneden çıkacağım. dışarıda yaşamaktan korkuyorum. burada ıstıraba ve tevekküle o kadar alıştım ki, onları bırakırsam ruhumun bir parçası kesilmiş gibi boşluk duyacağım; bırakmazsam isyansız nasıl yaşayacağım * büyük bir hastalık geçirmeyenler, her şeyi anladıklarını iddia edemezler * bir gün hastahanelerde okunmak için bir roman yazsam? peyami safa, dokuzuncu hariciye koğuşu, 1930