Ardımda Bıraktığım Şehir; Belalı Bir Sevgilidir

Bu şehri terk etmek için fazla güzel bir gün,öyle değil mi? Neşeli bir kış sabahı... Gidiyorum ya, ardımdan dalga geçer gibi bir halivar insafsızın. Her zamanki gibi ayaklarımı sürüyerekçıktım evden. Kapıyı son kez çekip, geçen üç geceyi ardımdabırakmadan evvel, iki kez tekrar girip baktım içeriye.Belki bir şey unutmuşumdur bahanesiyle... Bu ev, bu sokak, bu köprü, bu meydan, bu şehir beni nasıl serseme çeviriyor bir bilsen. Elle tutulur, gözle görülür bir sarhoşluk hali, tatlı bir baş dönmesi. Dün geceden beridirgeri dönme fikri beni yiyip bitiriyor. Yine alt dudağımı sallandırıp söyleniyorum içten içe. Hatta bazen keşke hiç tanışmasaydık dediğim bile oluyor. Hiç sokulmasaydımyanına, hiç çekmeseydim misler gibi kokusunu içime.Ya da hiç saklambaç oynamasaydık saklıgizli köşelerinde. O zaman böylesineyırtılır mıydı içim?Sanmıyorum.