Kalpten Düşme; Sahi, Ben Neye İnanmıştım?

Kırılgan olduğu kadar alaycı Tutkulu olduğu kadar öfkeli Tepeden tırnağa sahici Kalpten Düşme; adı konmayan duyguları, hiç kurulamamış cümleleri kâğıda korkusuzca düşüren, demi tam yerinde bir kitap. Ayşe Özyılmazelin muzip ve taviz vermez kalemiyle oynadığı oyunlar, sayfalarca akıyor, okuyanı sürüklüyor. Yazdıklarımın Türkçe meali yok. Yazıldıkları gibi okunmalarının imkânı yok. Kaç kişi karşısındakini olduğu gibi görebilir ki? Kaç kişinin sadece iki gözü var ki. Sadece kendisine ait iki gözü. Hepimiz iki bin iki göz. Öküzgözü. Kırmızı. Elazığ yöresi. Boğazkere. Gördük bin kere. Saniyede yirmi dört kare. Aşka meşke çekilmesinden korkuyorum sözlerimin. Bu gece budur mesele. Sözlerimin birilerine yapıştırılmasından, birileriyle kısıtlı algılanmasından korkuyorum. Ayakaltı bezi yapılmasından. Aslıyla mesafelenmesinden. Yazdıklarımın ilişmelerle alakası yok. Aralarla alakası var. Olmayanlarla. Akılda kalanlarla. Aramayanlarla. Kırmızı bültenle arananlarla... Arsızlarla değil rahatsızlarla. Tereddütsüzlerle alakası var yazdıklarımın. Tek başına ağlayanlarla. Gocunmasızlarla. Gocuksuzlarla alakası var. Geçmişle değil, geçirmişle alakası var. Ama bunu anlamalarının ihtimali yok. Oradaki kız aslında yok.