Lafügüzaf

Boş kâğıtlarıma karalıyorum yine sensizliği Kuru dudaklarımdan dökülen isminin her hecesini Ve sessizliğin bıraktığı acı sensizliği. Köşe kapmaca oynuyor aynalara yüzsüzlüğüm Aklımda kalan sorulara son gülüşüm Ellerim yine acıtıyor sayfaları, Her satır kan revan içinde, kan kusuyor mürekkebi her öksürükte Geç kalmış çığlıklara akıttığım yaşlı gözlerim Ve içimde sönmeyen mumlarımın bıraktığı is kokulu hayallerim Hafızamın en dipsiz kuyularına bıraktığım gülmelerim Merdiven kenarında bekleyen gençliğim Ve yıllara meydan okuyan zayıf gören gözlerim Bu şehir bırakalı çok oldu beni. Biliyorum, lafügüzaf gelecek sana. Satırlara dökülen tarifi imkânsız özlemim.