Dîlden Dile: Yetim Mısralar

Ve İnsan Sırlı aynalarda seyrettim özümü Zamanın değirmenine şaşıp kaldım Gördüm ki ruhum boydan boya ağarmış İklim ne çok değişirmiş mekândan mekâna Meğerse yükseklere kar yağarmış Hikmetinden sual olunmaz ey Yüce Tanrı Demir dövüldükçe çelikleşirken Bir ömre kaç ısdrap sığarmış? Hilkati ne garip insanın! Ruhu arşa çıksa da Ayakları bir yerde balçığa batarmış Bildim! Mesele, mezellete saplanıp kalmamak! Esfeleisafilin her gördüğü çamura yatarmış Ruhla beden arasındaki fark Uçmak kadarmış Yere inince iri kuşlar Gökler çehresini çatarmış Ve bataklığa dadanan kargayı Yine bataklık yutarmış Fatih Keskin