Son İlk Gün

Hayalperestim evet; bazılarının hayal dediği şeylerin ardından bıkmadan, usanmadan giderim, başarım veya başarısızlığım beni hayallerimden vazgeçirmez ve hemen başarabileceğim başka hayaller kurarım. Çocuk yaşımda, severek eğlenerek yaptığım en güzel şey ananemin iskambil evler yaparken onları devirdiğimde, titreyen yorgun elleriyle beni mutlu etmek için sıkılmadan, tekrar yapmaya çalıştığı kâğıttan evleri ve bana sabırla bakan sevgi dolu gözlerini hatırlarım. Meğerse o oyunla bana maddi ve manevi yaşadığım yıkımları tekrar onarmayı yıllar önce öğretmiş. Sokaklarda koşarken düştüğümde, canım acıdığına ve cebimden düşen maddenin kendine çeken sesine aldırmadan koşmaya devam ettiğim gibi. Derin uykumdaki düşten son hızla yeryüzüne inerken, gökyüzünün bağrına bedenim sürtündüğünde, unuttuğum yitirdiklerimin yüzlerini görüp utandığımda, gözyaşlarımın ıslattığı yastığımda boğulur gibi oluyorum. Ne olur beni affedin, emeklerinizle oluşan bedenimin hatırına yaptığınız her şey için teşekkür ederim.