Anadolu Bağrında Bir Türkmen Köyü Barak

Toprak sende sürüldü, tohum sende saçıldı Yumuk yumuk gözlerim sana sende açıldı Herkes gibi ağladım ben de belki doğarken Belki güne geç kaldım, belki de geldim erken Bebek oldum belendim öğütülmüş toprağa Büyüdüm çocuk oldum elim erdi yaprağa Bilmedim neye yarar, neler var yüzde, binde Körebeler oynarken kör duvarlar dibinde Saklananı aradım, akşamda koyak koyak Yıldızlara bakarak yürüdüm yalınayak... Ey Barak! Sensin benim doğduğum köyüm Barak Yavan aşım, ekmeğim, doyduğum köyüm Barak Kağnılar gidiyorken şafak vakti Kepir'e Uyanırdım uykudan, sıçrardım birdenbire En mahmur gözlerime sürerken ellerimi Sanki sever, okşardım uyanan kaderimi Bir elimde anamın dürdüğü dürüm vardı Bir elimde değneğim belki boyum kadardı Kırda serin suyunu özlerken kuyuların Koşardım peşlerinden körpecik kuzuların Ne var, ne yok bilmeden hangi geleceğimde Yapayalnız yaşardım çocuksu yüreğimde Ah barak! Sensin benim bulduğum köyüm Barak Er ömrümde en mutlu olduğum köyüm Barak...