Hazan Mevsimi

9 Kasım 1938 Sonbaharın şiddetle esen rüzgârına rağmen direnen sarı yapraklar, çınar ağacının büyüklüğünü, yüceliğini gösteriyordu adeta. Kendisini sevgiyle izleyen mavi gözlere öylesine alışmıştı ki gökyüzü dedikleri şey kesinlikle bu olmalıydı. Kimi zaman parçalı bulutlu kimi zaman ise güneşi hissettiren bir sıcaklık vardı bakışlarında. Yağmurlu günleri de olmuştu elbette ama bunu çınar ağacından başka kimseye göstermemişti. Uçsuz bucaksız yalnızca bu topraklara ait bir gökyüzüydü bu. Çınar ağacı bunu çok iyi biliyor, yapraklarını sonbaharın değil yalnızca bu maviliğin hiç dinmeyecek rüzgârında savurmak istiyordu. Her sabah uyandığı gökyüzünde artık uyanamayacağını anlamıştı çünkü.