Gurbet Kuşu

İnsan bu! Kuş misali; bir gün orada, bir gün burada… Eminim bu sözü çokça duymuşsunuzdur büyüklerinizden. Yeri ve zamanı geldikçe terennüm edilirdi dillerde… Evet, insan kuş misali… Kimi ekmek peşinde, kimi okumak için, kimi hayal ettiği daha iyi bir hayat için, elinde bir bavulla düşer gurbet yoluna. Ve çıkar gelir de gurbet eline; her vakit yüreğinde bir kuş çırpınır durur memleket hasretiyle… Varır dikenli tellere konar o gönül kuşu. Ne ötedeki vatanına uçabilir, ne berideki gurbetinde durabilir. Esasen insanoğlu, sıladan dokuz aylık bir yolculukla çıkıp geldiği dünya denen gurbet şehrinde, vadesi dolana kadar gurbetçi ve bir ömürlük misafir değil midir dünya denen hanede? Öyledir elbet… Elinizde tuttuğunuz kitap, kırk beş yıldır sürmekte olan gurbetçiliğin; memleket özleminin, ana, baba, gardaş özleminin vücut bulmuş halidir. Şairimiz şiirlerinde kâh özlemi, kâh sevdayı, kâh ise Hak aşkını işlemiş nakış nakış… Okuduğunuz her şiirde kendinizden bir şeyler bulacağınıza inanıyorum. Adem Yazar