Şev Tazî Bû Di Awirên Te De

“Şev Tazî Bû Di Awirên Te De” çîrokek mitolojîk e. Çend rêz ji destpêkê wiha ne: KÎ YE, LAHAR? Piştî ku erd û ezman bi hev şa bûn LAHAR Û xwişka xwe AŞNAN welidîn Li ser rûkê ezmana bêserî û bêbinî Wê çaxê Ne nebat hebûn, ne ajal Ne mirov hebûn, ne bajar Tenê xweda û xwedawend hebûn Di bêsînoriya gerdûnê de Dûvre zarokên xwedayan bi navê Anûnakîyan çêbûn. Ev zarok wisa nehs, wisa netebitî. Ne dizanîbûn av vexwin, ne dizanîbûn nan bixwin. Nizanîbûn cilan jî li xwe bikin. Mîna ajalan lê ji ajalan jî kambaxtir… Ji bo ku wan terbîye bikin Û wan bikin wek mirovan Xwedayan Alîkarî ji LAHAR û AŞNAN xwestin. LAHAR xwedawenda ber dilê min, şivana sewalên mezin, pîrozwera cihana yekem. AŞNAN xwedawenda bereketê, afirînera nebat û cotkara dilê erdan.