İsyan ve Terapi; Ne Bekleyen Söz Kalsın Ne de Gönderilmemiş Mektuplar

İç dünyasının kapılarını size açan bir kadın, yaşadığı toplumda gördükleri ve gözlemledikleri kalemine sarılmış; mürekkebinden akıp kurtulmak için çırpınıyor sanki! Neden onun kalemini seçmiş kelimeler? O da hemcinsleri gibi uzun zaman önce bu baskılarla mücadele etmiş; boğuşmuş... dellenmiş... o kafesten kurtulmuş, belki de bundandır!... bilinmez! Ama o artık geriye bakmıyor ve diyor ki: Tanrı niye kafamızın önüne iki göz koymuş dersiniz? Geriye bakmamızı isteseydi birini arkaya koyardı stop lambası gibi... değil mi ama?! O zaman ne yapıyoruz?! Daima ileriye! Tıpkı Atamızın bize öğütlediği gibi: "Ey kahraman Türk kadını, sen yerlerde sürünmeye değil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın..." - Gazi Mustafa Kemal