Ruhumdaki Çalkantı

Ben bir adam sevdim, kış soğuğunda buz kahve Yaz güneşinde bal sarısı gözleri vardı Teslim olurken bitişime Bazen "bitti dediğin yerden başlar" derler Nasıl başladığını umursamadan, kim önemser ki seni Acır işte, dibine kadar batarsın alışkın olsan da Hiç olmayacak gibi, iliklerine kadar Gözlerin kapalı, nefesin tutuk Çiğnersin en çok da kendine verdiğin sözleri Seversin, girdabın içinde aheste salınmayı Bilmezsin ki başka türlüsünü Ruhum yara bere, tenim soğuk Pehh! İflah olmaz gönlüm Yine de aşık atar durur kadere... Yazar Hakkında: Havanın karasına doğdum ben Temmuz sıcağına inat Ankara'da. Aslım dayanır Kemaliye/Erzincan'a. Doğmak eylemi yaşamak telaşına aitti. Zaman ilerledi ve ilk satırlar okuldaki sıraların üzerinde yer buldu kendine. Hayatımdaki her hikâye başladığında günlüklerime işlendi. Dumlupınar Üniversitesi İşletme bölümü okumak ise hayatımın ironisiydi. Ben yazmadıkça içimdeki ses bir yolunu buldu ve sızdı kalemime. Masa, dolap, kâğıt, defter, duvar, toz kümesi... Rota da sapmalar olsa da kalbimin pusulası buldu yönünü.