Mavi Dalgalar Beyaz Köpükler

Sis Dağı'ndan aşağı İn dereye, dereye Neyleyim İstanbul'u Aşığım Görele'ye... Ona âşık olmamak söz konusu olabilir mi bunca doğal güzelliği, onca çekiciliği karşısında? Havasını soluyan, suyunu içen; yağmurunun tıkırtısıyla uyuyan; denizinde, deresinde yüzen; dağlarında gezen; tarlasını belleyen; fındığını döşüren... Görele'yi unutabilir mi? Unutabilir mi çarşısında, pazarında dolaşan; pidesini yiyen; parkında çay içen? Bir renk cümbüşüdür Görele, bir ışık şöleni.. Açık, koyu, mat.. yeşilin her tonu yansır; büklerde, bahçelerde, tepelerde... Işık nazla, cilveyle oynaşır; denizde, gökte, yerde... Bir mutluluk beldesidir Görele; huzurlu, sakin, duygulu. Karadeniz gibi engindir, her gönül burada; toprak gibi verimli, bereketli, zengin, her ev... Mevsimler aylarla değil renklerle ifade edilir burada. Dört mevsimde üç renge bürünür Görele. İlkyaz gelince yeşerir toprak, tomurcuklanır dallar, ağaçlar; ta, yaz bitimine kadar her yer baştan aşağı yeşile bürünür. Yemyeşil dallar altındaki uçsuz bucaksız çimenlerin koynunda, sevimli mor menekşeler, renk renk çiçekler; çimdik çimdik beyaz çiçekli kirazlar, armutlar; coşkuyla akan dereler; cıvıldaşan kuşlar ve onlara can suyu veren yağmurlar; toprak kokan yollar.. Bir başka güzellik, bir başka coşku, bir başka hayranlıktır Görele'de.