Kanlı Parmak İzi

“Yasa, suçu kanıtlanmamış her insanı masum olarak gördüğünü iddia eder, peki nasıl davranır bu insana? Yargıcın dostumuza nasıl hitap ettiğini duydun, mahkemede olmasalar Bay Hornby diye seslenirdi ona. Holloway'de Reuben'e ne olacağını biliyorsun. Gardiyanlar etrafta dolaştıracak onu, ceketine bir numara yapıştırılacak, kapısında herhangi bir yabancının onu izleyebileceği casus delikleri olan bir hücreye kapatılacak, yemeğini teneke kaplarda teneke kaşıkla yiyecek, belli aralıklarla hücresinden çağrılacak, Londra gettolarından gelen bir kalabalıkla spor sahasına götürülecek. Beraat ederse, bu aşağılamaların ya da tutukluluğu nedeniyle uğramış olabileceği kayıpların tazminatı ödenmeyecek, özür dilemeyecekler ondan, öylece serbest bırakacaklar.” Kıymetli taşlar tüccarı ve analisti Bay Hornby'nin kasasından bir kutu elmas çalınmıştır, kasanın içinden çıkan kanlı kâğıtta bulunan kanlı parmak izi ise ne yazık ki bu beyefendinin öz yeğeni Reuben Hornby'e aittir. Böylesi kesin bir kanıtın varlığında delikanlının tutuklanıp kodesi boylamasından başka bir ihtimal yoktur elbette. Tabii amatör dedektif Doktor Thorndyke tüm yetkililerin her şeyi kesin bir şekilde açığa vurduğuna inandığı bu delile hiç yüz vermez. “Masumiyet karinesi” denen kurmacayı titiz bilimsel yöntemiyle, en kesin delilleri bile soruşturmaya tabi tutan aman vermez şüpheciliğiyle ifşa etmeye uğraşır. Reuben Hornby masumsa eğer, bu kanıtlanmalıdır. Yok eğer hakikaten suçluysa bu delikanlı, aynı inandırıcılıkla kanıtlanmalıdır suçu. Kanlı Parmak İzi bir dönem tıp doktorluğu da yapan R. Austin Freeman'ın ilk romanı, Altın Çağ İngiliz Polisiyesi'nin en bilinen dedektiflerinden John Thorndyke'ın ilk serüveni. Suç soruşturmasında delillerin ve ifadelerin sahiciliğini sürükleyici ve gerçeklere uygun bir anlatıyla sorgulayan bu roman, İngiliz adalet sisteminin bozukluklarına da değiniyor yer yer, bir taraftan da bir aşk hikâyesinin peşinden gidiyor. Bu soğukkanlı doktor dedektifin sonraki serüvenleri yayınevimizin mutfağında hazırlanırken, Türkçe okurunu bu ilk esrarla baş başa bırakıyoruz şimdilik.