Rothea

Bir ada, iki halk: Rumlar ve Türkler. İki halka düşen tek yazgı : Acı… Göç, kayıp, korku ve acılarla geçen yılların ardından biraz huzur bulmak için dağlara doğru yürüyen yaşlı ve yorgun Stavi, anılarında uzandığı geçmişinden yaşadığı güne geri dönemeyecek; sonsuzluğa akarken de iki adanın ve iki halkın acılarını gerçek ağızdan anlatacaktır. Bir ada, iki halk. Bir zeybek, iki yürek. Yaslı kara parçasında yüreklerin, zeybeklerin, halkların, yazgıların, umutların, yarınların kâh kucaklaştığı kâh ayrıştığı yer. Dimitri ile Mehmet… Aynı tavlaya zar atıp, aynı zeybeğe diz vuran; aynı milletin olmasa da aynı duygunun doğurduğu iki adalı, iki komşu, iki kardeş. Eleni ile Zehra… Cenazelerini beraber gömüp, düğünlerini beraber kuran; aynı topraktan hasat edip aynı toprağa evlat doğuran; iki adalı, iki komşu, iki kardeş. Rothea... Doğa kadar sade ve temiz… Şairin “çiçek nedir bilmeden bozkırlara dalmışsan…” dediği kadar acıdan, aşktan, dünyadan habersiz gonca olamadan açılmış ama hayata inat, her şeye inat solmamış küçük kız çocuğu. (Tanıtım Bülteninden)