Bülent Ecevit; Bir Karaoğlan Hikayesi

Robert Kolej mezuniyet yılında, kendisi için yazılanları okuyordu. "Çevirisini yaptığı Tagor'u artık sevmiyor.." İngilizcesini okuduğu bu satırlardan sonra, "Hayır, bu doğru değil" dedi. Ardından da yıllıktaki satırları okumaya devam etti. "Dansı ve partileri gereksiz bulur.." Okumayı kesti: "Hayır! Artık öyle bulmuyorum." Bütün bunların ardından da ekledi: "Zamanla her şey değiştiği gibi ben de değiştim." Sanata ve çaya olan tutkusu ise hiç değişmeyecekti. Bir başka tutkusuyla, şiir yazacak kadar sevdiği insanla Robert Kolej'de tanıştı. Tanışma mekanı, bir tiyatro sahnesiydi. Bülent'in kolejden mezuniyetine birkaç ay vardı. Mezunlar, Marlow'un Doktor Faust'unu sahneye koyacaklardı. Oyununun şiirlerini Bülent Ecevit okuyacak, "tek kişilik bir koro" olacaktı. Robert Kolej ile Amerikan Kız Koleji öğrencilerinin ortaklaşa sahneye koyacakları oyunun dekorları ise, Kız Koleji'nden rahşan Aral hazırlıyordu. Rahyan çekingen olduğu için oyunda rol almak istememişti. İşte bu genç kız, Robert Kolejli Bülent'le rahatça konuşabiliyordu. Bülent'in bütün duygularını açabildiği bir arkadaşı olmuş; iki genç de günler geçtikçe birbirine yakınlaşmıştı.