Sobe Siyah Orkide

(...) Bir şimşek daha çaktı. Salonu aydınlatan mavi ışık koridora yansıdığında, ne idüğü belirsiz bir varlığın parlak gözlerini bir anlığına gördüm: Yemyeşil parlayan, kocaman gözbebekleri vardı. Çığlık atarak ve sandalyeleri devirerek yemek masasının altına saklandım. Çenem titremeye başlamıştı ve bedenimi saran o tekinsizlik hissinden kurtulamıyordum. Hayatımda ilk defa cinler, periler gibi doğaüstü varlıklar aklıma geliyor, çıldıracak gibi oluyordum. O tuhaf, yeşil gözler de neydi öyle? Yerde mi emekliyordu o şey? Neden boyu benden daha aşağıdaydı? Gök gürültüsünden dolayı, yaklaştığına dair bir ses duyamıyordum. Birkaç saniye süren hızlı düşüncelerimin hemen ardından, odayı bir kez daha aydınlatan şimşek ışığında, dibimde beliren o kara silueti çok yakından görebildim. Sessizce yanıma gelmiş, dibime kadar girmiş, gözlerini bana dikmişti... Sizin hiç kalbiniz kırıldı mı? Siz hiç terk edildiniz mi? Aşk acısı çektiniz mi? Öldüresiye nefret ettiniz mi? Peki, ya öldürmek... öldürmek istediniz mi?... Jülide'nin yeni bir hayata başlamak ve eskinin acılarından kurtulabilmek için taşındığı Kadıköy'deki Işıl Apartmanı'nda ters giden bir şeyler var...